250.—Ημερομηνία γεννήσεως του μετέπειτα αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνστάντιου Α΄ Χλωρού, πατέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.[ἤ 25/3]
307.—Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Κωνσταντίνος παντρεύεται τη Φαύστα, κόρη του ρωμαίου αυτοκράτορα Μαξιμιανού, μετά το διαζύγιό του με τη Μινερβίνα.
720.—Ο Λέων Γ΄ιδρυτής της δυναστείας των Ισαύρων, στέφει συναυτοκράτορα το γιο του Κωνσταντίνο Ε΄, στον οποίο αργότερα για λόγους απαξιώσεως, οι επικρατήσαντες εικονολάτρες θα προσάψουν το προσβλητικό προσωνύμιο «κοπρώνυμος». Ο Λέων θα παραμείνει στον θρόνο μέχρι τις 18 Ιουνίου του 741. Ως αυτοκράτορας, φρόντισε να αποκαταστήσει την τάξη και να ενισχύσει την άμυνα της Κωνσταντινουπόλεως αποκρούοντας τις αραβικές ορδές που ξεχύνονταν προς Δυσμάς. Γι’αυτό ο Σπυρίδων Λάμπρος τον χαρακτηρίζει ως «Μιλτιάδη του Μεσαιωνικού Ελληνισμού».
1324.—Πέθανε στο κτήμα του στο Στρόβολο και τάφηκε στην εκκλησία του Αγίου Δομινίκου στην Λευκωσία, ο βασιλιάς της Κύπρου Ερρίκος Β’.
1821.—Ο Αθανάσιος Διάκος καί ο Βασίλης Μπούσγος κυριεύουν το φρούριον της Λεβαδείας μεθ’ όλων των υπαρχόντων εντός αυτού όπλων και πολεμοφοδίων.
.—Έγινε σφοδρή μάχη μεταξύ των Ελλήνων επαναστατών υπό τους Μαυρομιχαλαίους και τούρκων παρά το Καλογεροβούνι Καρυταίνης, με αποτέλεσμα την νίκη των τούρκων.
.—Το αυτό αποτέλεσμα είχε και η μάχη των Ελλήνων και τούρκων στο χωρίο Σιάλεσι Μεγαλουπόλεως.
.—Στην Αταλάντη υψώνεται η σημαία της Επαναστάσεως από τον Αντ. Κοντοσόπουλον.
.—Στην Σμύρνη, μετά από ψευδή διάδοση για κήρυξη Ρωσοτουρκικού πολέμου, λόγω της Ελληνικής Επαναστάσεως, ο τουρκικός όχλος προβαίνει σε άγριες σφαγές Ελλήνων.
1822.—Ο Καρά Αλής συνεχίζει να κατασφάζει την Χίον...
.—Οι Έλληνες επαναστάτες της Ναούσης δέχονται σφοδρές επιθέσεις τούρκων.
1824.—Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος εξαγγέλλει το κατηγορητήριο εναντίον του Καραϊσκάκη το οποίο στηρίζεται σε συκοφαντίες και μόνο, όπως ότι ο Καραϊσκάκης είχε:«μυστικήν ανταπόκρισην (καπάκια) με τον Ομέρ Βρυώνη και ότι συμφώνησε να του παραδώσει Μεσολόγγι και Αιτωλικό». Η δίκη θα ξεκινήσει την 1η Απριλίου και η απάντηση από το στόμα του Αρχηγού στην δίκη θα είναι αποστομωτική…
1825.—Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δίνει σφοδρή μάχη με τούρκους παρά το μοναστήριον του Προφήτη Ηλία Λοκρίδος και κατανικά αυτούς.
1901.—Σύλληψη στην Θεσσαλονίκη βούργαρου πράκτορα (ψευδοϊερέα από την Στρώμνιτσα) και αποστολή του προς της φυλακές της Κωνσταντινουπόλεως, με την κατηγορία της συνωμοσίας.
1902.—Κατόπιν εντολής της Ρωσίας, η βουργάρικη κυβέρνηση υπόσχεται να λάβει μέτρα κατά των ληστοσυμμοριτών ανταρτών της στην οθωμανική επικράτεια.
1905.— [13/4 ν.ημ.] Έγινε συμβούλιο των αρχηγών του Μακεδονικού Αγώνα, Βάρδα, Μάλλιου, και των οπλαρχηγών Κλείτου, Πηχεών, Σκλαβούνου, με θέμα την μελλοντική δράση των σωμάτων και τον φόνο του Τζόβολου. Σε δεύτερη συνεδρίαση, η οποία έγινε μετά την αναχώρηση του Πηχεών, ασχολήθηκαν με το θέμα Μαργαρίτη. Η δολοφονία του Μαργαρίτη είχε αποφασισθεί, και στη συνεδρίαση διαβάστηκε επιστολή του Καραβαγγέλη στην οποία ο μητροπολίτης κατηγορούσε τον Μαργαρίτη διότι αυτός και το σώμα του δεν ακολουθούσαν τις εντολές του προξενείου σε σχέση με τον τρόπο συμπεριφοράς των ανταρτών. Ο Τζόβολος, ανήκε στο σώμα των Ελλήνων που επιχείρησαν στην Ζαγορίτσανη [25/3], μετά την καταστροφή του μοναστηρίου των Αγίων Αναργύρων στα Καστανοχώρια και την δολοφονία του ηγουμένου της, καθώς επίσης και της πυρπολήσεως του μοναστηριού της Ζηγκοβίστης και της δολοφονίας δύο κατοίκων από βουλγαροκομιτατζήδες [18/3]. Επειδή βίασε μία γυναίκα, αφοπλίστηκε από τους συντρόφους του και παραδόθηκε στους τούρκους, όπου στη συνέχεια έγινε πληροφοριοδότης τους. Εξ αιτίας αυτής της επιχείρησης, κατηγορήθηκε ο Καραβαγγέλης, με αποτέλεσμα να τον καλέσει για απολογία στην Θεσσαλονίκη ο Πατριάρχης Γρηγόριος.
1908.—Συλλαλητήριο στην πρωτεύουσα, με σκοπό την ματαίωση αφίξεως του Φουρνιέ ως οργανωτή του Ελληνικού ναυτικού.
1910.—Η Βουλή ψηφίζει τον Νόμο ΓΨΕ΄ (Εφημερίς της Κυβερνήσεως/10.4.1910), με τον οποίο εγκρίνεται δαπάνη 1.200.000 δραχμών για την επισκευή και την ανακαίνιση του τμήματος των Ανακτόρων που καταστράφηκε τη νύχτα της 24ης προς την 25η Δεκεμβρίου 1909.
1911.—Κατόπιν διακρατικής συμφωνίας, φθάνει στον Πειραιά Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή υπό το στρατηγό Ευντού. Έργο της, η αναδιοργάνωση του Στρατού Ξηράς.
1913.—Η βουργαρία συνάπτει ανακωχή με την τουρκία.
.—βούργαροι και ρουμάνοι έρχονται σε συμφωνία, ώστε οι δεύτεροι να παραχωρήσουν την Θεσσαλονίκη με αντάλλαγμα την πόλη Σιλίστρια.
1917.—Αυξάνεται η μερίδα του ψωμιού το οποίο ως γνωστό εξ αιτίας της κατοχής της χώρας από τους «Συμμάχους» διανέμεται με δελτία.
1920.—Στο μέτωπο Μ. Ασίας γίνετε δράσι περιπόλων.
.—Ο σφαγέας των λαών Κεμάλ, σχηματίζει στην Άγκυρα νέα Κυβέρνηση, με πρόεδρο τον Σουμπχί μπέη, και προκηρύσσει εκλογές για Συντακτική Συνέλευση.
1921.—Ο ελληνικός στρατός, έπειτα από σκληράς και επικάς μάχας, αίτινες διήρκεσαν επί πενθήμερον, καταλαμβάνει το Τουμλού-Μπουνάρ .
1922.—Παύει να ισχύει η διπλή πολιτική της τουρκίας. Η Κωνσταντινούπολη ευθυγραμμίζεται με την Άγκυρα στον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
1926.—Αίρεται η διάταξη που απαγορεύει στις γυναίκες τις κοντές φούστες.
1931.—Ιδρύεται η Εργατική Εστία.
1932.— Ο Βενιζέλος στις συνεδριάσεις της Βουλής στις 31 Μαρτίου και στην 1η Απριλίου, προχώρησε σε σκληρότατη επίθεση εναντίον του Τσαλδάρη, επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί για το καλό της χώρας σε μια δύσκολη περίοδο, αλλά και για προηγούμενα σφάλματα του Λαϊκού Κόμματος. Μάλιστα, έφτασε να τον κατηγορήσει ακόμα και γιά λάθη που διαπράχθηκαν από το κόμμα του την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής. Ακόμα κι έτσι, ο Βενιζέλος προσπαθούσε αφ’ ενός να μοιράσει την αποτυχία του στην οικονομία και σε άλλες πλευρές, θεωρώντας ότι μια αιτία της κατάστασης αυτής ήταν η έλλειψη υποστήριξης από την αντιπολίτευση, αφ’ ετέρου, θέλησε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, καθώς οι εκλογές πλησίαζαν.
1941.—Στο αλβανικό μέτωπο οι Ιταλοί επιτίθενται σφοδρώς εναντίον των Ελλήνων άνευ αποτελέσματος.
.—Στην Αθήνα βρίσκεται γι’ άλλη μια φορά ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών Ήντεν, όπου συναντάται με κυβερνητικούς παράγοντες. Σε αντίθεση με την σταθερή γραμμή Μεταξά ως προς την συμμαχική βοήθεια, ο νέος πρωθυπουργός, Αλέξανδρος Κορυζής, δεν ήταν επαγγελματίας πολιτικός αλλά τραπεζίτης, και δεν διέθετε την ακλόνητη βεβαιότητα του προκατόχου του. Η κυβέρνησή του, σύντομα αποσαφήνισε ότι επιθυμούσε την όποια βρετανική βοήθεια. Στην επίσκεψη του Φεβρουαρίου, ο Ήντεν, ενθουσιασμένος στην προοπτική μιας βαλκανικής συμμαχίας, υποσχέθηκε στους Έλληνες «υπέρογκη βοήθεια», διογκώνοντας τον αριθμό των διαθέσιμων δυνάμεων που του είχε δοθεί στην ενημέρωση του από το Επιτελείο. Όμως η στρατιωτική θεώρηση των γεγονότων δεν συνέπιπτε με αυτή του υπουργείου Εξωτερικών.Ακολούθησαν οι άκαρπες διπλωματικές του προσπάθειες για συγκρότηση τριμερούς συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας και τουρκίας. Την 1η Μαρτίου, η βουλγαρία προσχώρησε στον Άξονα, και η 12η Γερμανική Στρατιά άρχισε να διασχίζει τον Δούναβη από τη Ρουμανία. Στο Κάϊρο, η τελική απόφαση για την επέμβαση ελήφθη στις 7 Μαρτίου. Διοικητής των δυνάμεων της Κοινοπολιτείας ορίστηκε ο αντιστράτηγος σερ Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, ο οποίος γνωρίζοντας ότι τα λιμάνια και οι ακτές στον Νότο, σύντομα θα γίνονταν σημεία εκκενώσεως, ζήτησε να του στείλουν χάρτες της Πελοποννήσου.
1943.—Το υποβρύχιον «Κατσώνης» εισπλέει εις τον λιμένα του Γυθείου και βυθίζει διά τορπιλλών μίαν γερμανικήν ναρκοθέτιδα και εν ιταλικόν ιστιοφόρον.
.—Ο ιερεύς Ευστράτιος Παπανικολάου, ετών 64, χάνει την ζωή του εξαιτίας των βουργάρων. Ήταν εφημέριος Χώρας στην Σαμοθράκη. Στις 31 Μαρτίου 1943 οι βούργαροι έκαναν έφοδο στην οικία του, για να συλλάβουν τον γυιό του Βασίλειο. Ο ιερεύς συλληφθείς και τρομοκρατηθείς, απεβίωσε από συγκοπή καρδίας. Κατέλειπε την Πρεσβυτέρα του και τα τέσσερα παιδιά του.
1946.—Μετά την Απελευθέρωση, ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης ανακηρύσσεται αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος.
.—Στις εθνικές εκλογές που γίνονται, στις οποίες δεν πήρε μέρος το ΚΚΕ (αποχή), νικητής αναδεικνύεται το Ενιαίο Εθνικό Μέτωπο με 55,2% επί των ψήφων και 204 έδρες σε σύνολο 344 εδρών. Ανεξάρτητοι παρατηρητές από ξένες χώρες προσδιορίζουν το ποσοστό των πολιτών που απείχαν για πολιτικούς λόγους γύρω στο 20%.
.—Επίθεση ανταρτών συμμοριτών στον Σταθμό Χωροφυλακής Λιτόχωρου, με συνέπεια να θανατωθούν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες.
1947.—Η Στρατιωτική Διοίκηση Δωδεκανήσων παραδίδεται από τους Βρετανούς στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Από τις 10 Φεβρουαρίου στη διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι, είχε εγκριθεί η απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων να παραχωρηθούν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Η Ελληνική Γαλανόλευκη Σημαία κυματίζει περήφανα πιά στους ιστούς των δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων των νησιών.
1955.—Κυκλοφορεί στις κυριότερες πόλεις της Κύπρου προκήρυξη, η οποία υπογράφεται από τον αρχηγό της ΕΟΚΑ, τον Διγενή, η οποία κηρύσσει την έναρξη του Αγώνα.
.—Την ίδια ώρα, τέσσερις προσωπιδοφόροι αγωνιστές, εξουδετερώνουν τον νυχτοφύλακα του ραδιοφωνικού σταθμού στη Λευκωσία και με εκρηκτικές ύλες προκαλούν ζημιές στο κτίριο. Άλλοι αγωνιστές επιτίθενται στα γραφεία της Αρχιγραμματείας, στα γραφεία της Παιδείας και στα γραφεία Στρατιωτικών. Άλλοι τρεις ένοπλοι χτυπούν βρετανικά στρατόπεδα και ανατινάζουν ηλεκτρική γεννήτρια. Στη Λάρνακα χτυπούν το διοικητήριο και το δικαστικό μέγαρο. Σ’ άλλες πόλεις, χτυπούν αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
.—Βρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία της ΕΟΚΑ μαζί με τον Κάρυο Ανδρέα, και με σκοπό να προκαλέσουν συσκότιση στην Αμμόχωστο, πέθανε από ηλεκτροπληξία την νύχτα της 31ης Μαρτίου προς 1η Απριλίου, ο Παντελή Μόδεστος. Είναι ο πρώτος νεκρός του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος, ενώ πρώτος νεκρός εν ώρα μάχης είναι ο Χαράλαμπος Μούσκος στις 15/12 του ιδίου έτους.
1962.—Επεισοδιακή συζήτηση γίνεται στην ελληνική Βουλή για τις κινητοποιήσεις της Ένωσης Κέντρου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου δηλώνει ότι, ο ”ανένδοτος” αγώνας θα συνεχιστεί.
1973.—Ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος υποβάλλει την παραίτησιν του εις την σύνοδον.
1981.—Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κερδίζει το «Όσκαρ» μουσικής που έγραψε για την ταινία «Οι Δρόμοι της Φωτιάς», εμπνευσμένη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του1924. Η τελετή απονομής είχε προγραμματισθεί για την προηγούμενη ημέρα, αλλά αναβλήθηκε λόγω της απόπειρας δολοφονίας του προέδρου Ρήγκαν.
1990.—Οι Έλληνες της Γεωργίας, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά τους 100.000, δημιουργούν σύλλογο με πρόεδρο τον Βιτάλι Ιορντάνοφ.
1991.—Το ξενοδοχείο «Πεντελικό» στο Κεφαλάρι δέχεται επίθεση με ρουκέτα από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν. Η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» έλαβε προειδοποιητικό τηλεφώνημα μισή ώρα πριν το κτύπημα, και ενημέρωσε την αστυνομία.
1996.—Αποφυλακίζεται με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πατρών, ο ισοβίτης Νίκος Κοεμτζής. Το φονικό, που στοίχειωσε τη ζωή του έγινε το 1973, όταν μαχαίρωσε τρία άτομα, κατά την διάρκεια συμπλοκής σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης. Εκτοτε, το περιστατικό περιγράφηκε πολλές φορές με διαφορετικές εκδοχές και άλλους τόσους μύθους. Στις 31 Μαρτίου 1996, το δικαστικό συμβούλιο Πατρών αποφυλάκισε τον Νίκο Κοεμτζή ύπο όρους. Έκτοτε ζούσε πουλώντας το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας – ένα από τα «πόστα» του έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων.
,
1999.—Εξάρχεια, Ρουκέτα κατά των κεντρικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ στην Χ.Τρικούπη από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν. Εξοστρακίστηκε και έπεσε στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου διπλανής πολυκατοικίας χωρίς να εκραγεί.
.
.
Μ.ΜΑΝΕΤΑ
(marilena.mane@gmail.com).